Lexpera’da Geçen Hafta (4-10 Ocak 2025)

Literatür, içtihat ve mevzuata ilişkin önemli gelişmeleri içeren haftalık bültenimizin 163. sayısını siz üyelerimizin dikkatine sunuyoruz.

İçtihat

Geçen hafta Lexpera’ya yüklenen kararların dağılımı şu şekildedir:

MAHKEME	KARAR SAYISI
Anayasa Mahkemesi	41
Yargıtay (Hukuk)	46
Yargıtay (Ceza)	86
Danıştay	3664
Bölge Adliye Mahkemesi	607
Bölge İdare Mahkemesi	76
TOPLAM	4520

Yüklenen kararlar arasında aşağıda özetine yer verdiğimiz Yargıtay Hukuk ve Ceza Genel Kurulu’na ait kararlar özellikle dikkati çekmektedir:

Yargıtay HGK., E. 2012/102 K. 2012/424 T. 27.06.2012

Taraflar arasındaki elatmanın önlenmesi davasından dolayı yapılan yargılama sonunda (...) Hukuk Mahkemesi tarafından davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davalılar vekilleri tarafından kararın incelenmesi talep edilmiştir.

Bunun üzerine ilgili Yargıtay Dairesi; Kat Mülkiyeti Kanunu’nun (Kanun) ilgili hükümleri çerçevesinde, somut olayda davalı kiracının ortak bahçeye masa, sandalye, güneşlik, tente, şemsiye koymak suretiyle burayı kullandığı ve kat maliklerinin beşte dördünün bu kullanıma yazılı belge ile rıza gösterdikleri, bilirkişi raporu içeriğinden de söz konusu tesis ve kullanımın proje değişikliğini ve kat maliklerinin oybirliğini gerektirir nitelikte olmadığı, ilk derece mahkemesince, yapılan tesis ve masa, sandalye koymak suretiyle gerçekleştirilen kullanımın davacının bağımsız bölümünden yararlanmasını ne surette engellediği veya davacıya nasıl bir rahatsızlık verdiği hususları araştırılmadan karar verildiği gerekçesiyle kararı bozmuştur.

Yeniden yapılan yargılama sonunda, ilk derece mahkemesi önceki kararında direnmiştir.

Direnme kararının temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, uyuşmazlığın, ortak yerin kullanımına muvafakatin geçerliliği için tüm kat maliklerinin oybirliğinin gerekli olup olmadığı noktasında toplandığını tespit etmiş; kat maliklerinin beşte dördünün yazılı rızasının bulunması halinde dahi yapılacak tesis ve değişikliğin imar mevzuatına aykırı olmaması, yazılı rızası bulunmayan kat malikinin bağımsız bölümünü kullanmasını engelleyecek ve Kanun gereğince kat malikini rahatsız edecek nitelikte olmaması gerektiğini belirtmiş ve bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre direnme kararının bozulmasına oybirliği ile hükmetmiştir.

Yargıtay CGK., E. 2022/231 K. 2024/270 T. 25.09.2024

Sanığın, çocuğun basit cinsel istismarı suçundan Türk Ceza Kanunu’nun 103/1-1. cümlesi, 103/4, 43/1, 53 ve 63. maddeleri uyarınca hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve mahsuba ilişkin (...) Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen re’sen istinafa tabi hükme yönelik sanık müdafii ve katılan vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine dosyayı inceleyen (...) Bölge Adliye Mahkemesi’nin ilgili ceza dairesi tarafından duruşma açılarak yapılan yargılama sonucunda ilk derece mahkemesinin kararı, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 280/2. maddesi uyarınca kaldırılarak sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan TCK’nın 103/1-2. cümlesi, 103/3-c-d, 43/1, 53 ve 63. maddeleri uyarınca hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve mahsuba karar verilmiştir.

Hükmün temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen ilgili Yargıtay Dairesi; olayın 7 yıl sonra adli mercilere ihbar edilmesi, mağdurenin eylemlerin gerçekleşme şekli ve hadiseye ilişkin çelişkili ifadeleri, tanık beyanları, savunma ve tüm dosya içeriği dikkate alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine ilişkin cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraatine karar verilmeyip mahkûmiyetine karar verilmesini hukuka aykırı bularak kararı bozmuştur.

(...) Bölge Adliye Mahkemesi ise bozma kararına direnerek önceki hüküm gibi sanığın mahkûmiyetine karar vermiştir.

Direnme kararına konu bu hükmün temyiz edilmesi üzerine dosya, kararına direnilen Daireye gönderilmiş; inceleme yapan ilgili Yargıtay Dairesi tarafından direnme kararı yerinde görülmemiştir.

Bunun üzerine dosyanın tevdi edildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulu, Özel Daire ile Bölge Adliye Mahkemesi arasında oluşan uyuşmazlığın, sanığa atılı sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçunun sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkin olduğunu tespit ederek olay ve olgular ışığında ayrıntılı bir hukuki değerlendirmede bulunmuş; mahallinde ikame olunan ve tartışılan delillerin, gerekçeli/muhtemel şüphenin tamamen ortadan kaldırılması ve sanığın isnat edilen sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçunu işlediği yönünde vicdani kanaat oluşması için yeterli olmadığı anlaşılmakla “şüpheden sanık yararlanır (in dubio pro reo)” ilkesi gereğince ispat edilemeyen suçtan beraat kararı verilmesi gerektiği gerekçesiyle (...) Bölge Adliye Mahkemesi’nin direnme kararına konu olan mahkûmiyet hükmünün bozulmasına oyçokluğu ile hükmetmiştir

Mevzuat

Sigortacılık Kanunu

Anayasa Mahkemesi’nin E. 2021/78, K. 2024/181 sayılı ve 05.11.2024 tarihli kararı uyarınca, Özel Riskler Yönetim Merkezi’nin teşkilatı, çalışma usul ve esasları, yetki ve sorumluluklarının Sigortacılık ve Özel Emeklilik Düzenleme ve Denetleme Kurumu tarafından çıkarılacak yönetmelikle belirleneceğine ilişkin ibare iptal edildi. Değişiklikler, 09.10.2025 tarihinde yürürlüğe girecek.