2019 Aralık ayında Çin’in Wuhan şehrinden tüm dünyaya yayılan COVID-19 (Koronavirüs) küresel bir sorun haline gelmiş ve Dünya Sağlık Örgütü tarafından “pandemi” olarak ilan edilmiştir. Ülkemizde ilk koronavirüs vakası 11 Mart 2020’de ortaya çıkmıştır. Salgın alınan tüm önlemlere rağmen artış göstermeye devam etmektedir. İnsan sağlığına etkileri yanında, Covid-19
Önce 2279 sayılı (22.03.2020 tarihli) Cumhurbaşkanlığı Kararıyla İİK m. 330 uygulamaya sokulmuş, ardından da aynı yönde 7226 sayılı Kanun kabul edilmiştir. Her iki düzenlemede de, salgın sürecinde takiplerin 30.4.2020 tarihine kadar duracağı açıkça belirtilmiştir. 7226 sayılı Kanunun konuyla
"Virüs sebebiyle değil, bizi kapatıp yalnız başımıza ölmeye bırakacaklar."[1]
(Filistin Mülteci Kampında Yaşayan 65 yaşındaki Bir Sığınmacı)
Bilindiği üzere bugünlerde dünya, ilk olarak Çin’de ortaya çıkan ve sonrasında küresel bir hal alan salgın hastalık ile karşı karşıyadır. Dünya Sağlık Örgütü tarafından 11.03.2020 itibariyle
Bedensel, ruhsal ve sosyal yönden tam bir iyilik hali içerisinde bulunmamız için ihtiyacımız olan sağlık hizmetlerinin sunulmasında görev üstlenen sağlık personelleri, ifa ettikleri hizmetin muhteviyatı bakımından yaşadıkları zorlukların yanı sıra, pek çok ciddi problem ile de karşı karşıya kalmaktadırlar. Bu durum bir yandan sağlık personellerinin, diğer yandan onların sunduğu sağlık
(1) Ülkelerarası bir mübadele vasıtası olarak insanlık tarihi kadar eski olduğu söylenen uluslararası ticarî ilişkilerin temelinde daima bir sözleşme yer alır ve taraflar arasındaki hukukî münasebetler bu sözleşme üzerine bina edilir. Ancak bu sözleşme bir taraftan harp, isyan ve ayaklanmalar, grevler, millîleştirmeler, el koymalar, gümrük ve kambiyo sınırlamaları, yangın ve
