Liberal demokratik hukuk devletlerinde en temel ve en eski haklardan birisi olarak kabul edilen mülkiyet hakkı[1], “mülkiyet ilişkisinden kaynaklanan yetki ve menfaatlerin hukuk düzeni tarafından tanınıp korunması” olarak tanımlanmaktadır[2]. Mülkiyet ise, sahibi ile eşya arasındaki egemenlik ilişkisi olarak belirtilebilir.
Anayasa’mızın (AY) 35. maddesi, herkesin mülkiyet
Günümüzde hayatımızın her alanına giren, hatta bazen hiç fark etmediğimiz şekillerde hayatımızı kolaylaştıran bilişim sistemlerine bazen ilgili, bazen sorgulayan, bazense korku dolu yaklaşımlar sergilemekteyiz.
Bu durum aynı şekilde ceza hukuku yaklaşımında da kendisini gösteriyor. Bir yanda cezaların kanuniliği ilkesi diğer yanda ise suç tipinin net olarak belirlenme ihtiyacı bizleri çözüm
Türk ceza hukukunda bir suçun karşılığında uygulanabilecek yaptırımlar, cezalar ve güvenlik tedbirleri olarak belirlenmiştir. Bir suçun karşılığında uygulanacak yaptırım olarak cezalar, hapis ve adli para cezasından (TCK m. 45) ibarettir. Güvenlik tedbirleri ise, belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma (m. 53), eşya müsaderesi (m. 54), kazanç müsaderesi (m. 55
Genel olarak hak ile haksızlığın mücadelesi şeklinde özetleyebileceğimiz meşru savunmanın varlığı noktasında herhangi bir tartışma bulunmasa da, bilhassa sınırlarının belirlenmesi hususu oldukça önemli ve bir o kadar da sorunlu bir mesele olarak karşımıza çıkmaktadır. Nitekim meşru savunma, yakın zamana kadar; varlığı, anlamı, sonuçları ve kendine has yapısıyla ceza hukuku müesseseleri
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi, 6545 sayılı Kanun’un 68. maddesiyle değişikliğe tabi tutularak yeniden düzenlenmiştir. Bu doğrultuda ilk önemli değişiklik madde başlığında yapılmıştır. Buna göre, uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanma suçunun düzenlendiği TCK’nın 191. maddesinin “Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek
