© Bu çalışma 22.03.2020 tarihli aynı konudaki yazının 7226 sayılı Kanunun yürürlüğünden sonra güncellenmiş ve yeniden düzenlenmiş hali olup hukukçulara ve kamuoyuna yardımcı olmak amacıyla hazırlanmıştır; ancak atıf yapılarak fikirler kullanılabilir, alıntı yapılabilir.
Bu metin gelişmeye açık bir metin olup, yeni sorunlar çerçevesinde güncellenebilir.
Prof. Dr. Başak Baysal[1]
Av. Murat Uyanık[2]
Av. Mehmet Selim Yavuz[3]
ÖZET: Bu incelemenin konusunu, bir sosyal felaket olarak nitelendirilebilecek COVID-19 hadisesi sonucunda sözleşmelerin sonlandırılması/değiştirilmesi konusunda Türk hukukunun verdiği haklar oluşturmaktadır. Türk hukukunda konuyla ilgili olabilecek başta TBK m. 136 (borçlunun sorumlu olmadığı sonraki imkânsızlık) ve
(Güncelleme: Bu yazının 7226 sayılı Kanunun yürürlüğünden sonra güncellenmiş ve yeniden düzenlenmiş haline bu bağlantıdan ulaşabilirsiniz.)
Fevkalâde mühlet ülkemizde ilk kez uygulandığından, bu konuda ne doktrinde yazılmış bir makale ya da monografi ne de Yargıtay içtihatları bulunmaktadır. Bu nedenle uygulamada birden bire karşılaşılan bu kurumun, icra ve iflâs takiplerine etkisini,
© Bu çalışma bir makale çalışmasının taslağı ve ön hazırlığı olup, hukukçulara ve kamuoyuna yardımcı olmak amacıyla hazırlanmıştır; ancak atıf yapılarak fikirler kullanılabilir, alıntı yapılabilir.
Bu metin gelişmeye açık bir metin olup bu zaman diliminde yeni sorunlar çerçevesinde güncellenecektir.
(Güncelleme: Bu yazının 7226 sayılı Kanunun yürürlüğünden sonra güncellenmiş ve yeniden düzenlenmiş
Ortaya çıkan salgın sebebiyle adlî hizmetlerin yürütülmesinde bazı tereddüt ve sorunlarla karşılaşılmıştır. Özellikle sürelerin işlemesi, işlemlerin nasıl yapılacağı hakkında hak arama, adalete erişim ve hak kaybı olup olmayacağı konusunda tedirginlik doğmuştur. Böyle hallere ilişkin olarak İcra ve İflâs Kanunu’ndaki düzenleme dışında özel bir hüküm bulunmamaktadır.
