Kişisel Verileri Koruma Kurulu (“Kurul”) zaman zaman ihlal iddialarını incelerken yerinde inceleme de yapmaktadır.[1] Kurul bugüne dek genel olarak şikayet üzerine ya da resen başlattığı inceleme süreçlerinde veri sorumlularından yazılı olarak bilgi talep ediyor ve inceleme sürecini yazılı olarak elde ettiği bilgi ve savunmalara göre tamamlıyordu. Şimdiye dek az
16 Şubat 2024 tarihinde TBMM’ye sunulan Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda ve 659 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi ile 6698 Sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’nun (“KVKK ve Kanun”) 6, 9 ve 18. maddelerinde değişiklik yapılması teklif edilmiştir. Teklif Esas Komisyon sıfatı ile Adalet
Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda ve 659 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi “8. Yargı Paketi”, TBMM’ye sunuldu ve Adalet Komisyonu’nda kabul edildi. Teklif bünyesinde bir süredir üzerinde çalışıldığı bilinen, 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu (“KVKKn”) değişiklik teklifleri de yer almakta.
Bugün bu makaleyi kaleme alırken bu alanda benzer başlıkla kişisel verilerle ilgili ilk yazımı hatırladım. Bilgi Çağı Dergisinin 2009 Ekim ayında yayınlanmıştı. Henüz 6698 sayılı Kanun yoktu ve “Biyonik İnsanlar ve Camdan İnsanlar Çağında Hukuk” başlığı taşıyan bir makale yayımlamıştım[1]. Bu makalede kişisel verilerin nasıl büyük bir risk
Kişisel verilerin korunması hukukunun adında yer alan ve ilk kavramı olan kişisel veri kavramının sınırlarının çizilmesi, uzunca bir süredir tartışmaları bünyesinde barındırmaktadır. Ancak pek çok akademisyen gibi biz de bu zorluğun aşılabileceği yönündeki ümide Breyer[1] kararıyla kapıldık. Zira Breyer kararı özellikle veri sorumlusu dışında herhangi bir kimsede bulunan ek
