Kişisel verilerin korunması hukukunun adında yer alan ve ilk kavramı olan kişisel veri kavramının sınırlarının çizilmesi, uzunca bir süredir tartışmaları bünyesinde barındırmaktadır. Ancak pek çok akademisyen gibi biz de bu zorluğun aşılabileceği yönündeki ümide Breyer[1] kararıyla kapıldık. Zira Breyer kararı özellikle veri sorumlusu dışında herhangi bir kimsede bulunan ek
Rusya ve Türkiye, kişisel verilerin korunmasına yönelik kanunlara sahip iki ülkedir.
Türkiye’de 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu (“6698 sayılı Kanun”), 7 Nisan 2016 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanmış ve yürürlüğe girmiştir. 6698 sayılı Kanun’un 20. maddesinde sayılan görevlerin ifası yanında kişisel verilerin korunmasına yönelik usul
Yoğun olarak kişisel verilerin korunması merkezinde bir süredir, gerek yeni çıkan bazı yabancı akademik kaynaklardan, gerekse Amerika Birleşik Devletleri (“ABD”) ve Avrupa Birliği (“AB”) merkezli birtakım uluslararası ticaret organizasyonu yetkililerinin yorumlarından ve mezkûr akademik kaynaklara atıflarından hareketle, ABD ve AB piyasaları arasında süregelen çekişme yanında yeni bir boyut olarak artık
29 Mart 2015.
Son yüzyılın, dünya sivil havacılık tarihindeki belki en kötü günlerinden birisi.
German Wings Havayolları’nda çalışan ve ağır psikolojik sorunlar yaşamakta olan bir pilot, intihar eder ve 149 kişinin hayatını yitirmesi ile sonuçlanan bir uçak kazası gerçekleşir. 150
Günümüzün “yeniden” rasyonel bireyi, kendisine yapılan aydınlatma içeriğindeki her şeyi anlayarak muhakeme edebilen, kendi hakkındaki kararları akıl süzgecinden geçirerek özgür irade ile verebilen, hakları korunan pasif taraf olmak yerine haklarının korunmasına ilişkin aktif davranışta bulunmaya zorlanan ve bunun sorumluluklarının üstlendirilebildiği birey olarak lanse edilmekte ve hukuk kuralları da bu bireyin
