Zorunlu arabuluculuk müessesesi 25 Ekim 2017 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanan 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 3. maddesiyle (“m.”) kanunda belirtilen iş davalarında dava şartı olarak mevzuatımızda yerini almıştır. Bunu takiben 19 Aralık 2018 tarihli Resmi Gazete’de yapılan kanun değişikliğiyle 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu
Teknoloji ile ilişkili sektörlerdeki hukuki uyuşmazlıkları çözmek amacıyla 2014 yılında ABD’de kurulmuş olan Silikon Vadisi Tahkim ve Arabuluculuk Merkezi (SVAMC), Ağustos 2023’ün son gününde yapay zekânın tahkimde kullanımına dair bir rehber taslağı yayımladı.[1] Yapay zekânın hayatın her alanında olduğu gibi hukuk alanına da hızla sirayet etmeye başladığı
28.3.2023 tarihinde Mecliste kabul edilerek 5.4.2023 tarihli ve 32154 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 7445 sayılı İcra ve İflas Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun (yazının devamında sadece Kanun olarak anılacaktır), 6325 sayılı Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu’na (HUAK) bazı önemli yenilikler getirmektedir.
Alternatif bir uyuşmazlık çözüm yöntemi olarak arabuluculuk, belirli bir süreci ihtiva etmektedir. Bu yöntem, sadece anlaşma belgesi hazırlanmasından ibaret bir hukukî işlem değildir. Taraflarca başlatılmamış bir arabuluculuk sürecinin sona ermesinden bahsedilemez. Bu nedenle, ihtiyari bir
Türkiye’de mahkeme bağlantılı zorunlu arabuluculuk modeli, dava şartı arabuluculuğa ilişkin düzenlemeler çerçevesinde uygulanmaktadır[1]. Dava şartı arabuluculuk ilk olarak, bazı iş uyuşmazlıkları için 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun (İMK) 1.1.2018 tarihinde yürürlüğe giren 3 üncü maddesiyle uygulanmaya başlanmış; sonrasında oldukça ayrıntılı olan bu maddeyle neredeyse
