Kişiler, mesleklerini ifa ederken ve normal yaşamlarını sürdürürken sağlıklarını, gelirlerini ve genel olarak hayatlarını tehlikeye düşürebilecek birtakım risklerle karşı karşıya gelebilmektedir. Bireylerin bu mesleki, fizyolojik ve sosyo ekonomik risklerden korunabilmeleri için sosyal güvenlik sistemleri ortaya
6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 1487. maddesinde hayat sigortası düzenlenmiştir. Buna göre, sigorta ettirenin prim ödemesi karşılığı, riziko şahsının ölümü halinde veya hayatta kalması şartı ile sigortacının lehdara belirli bir meblağı ödemeyi üstlendiği sözleşmeye hayat sigortası sözleşmesi denir. Bu sözleşme, taraflara karşılıklı borç
6100 Sayılı HMK’nın 109. maddesinde “kısmi dava” düzenlenmiştir. Maddeye göre, “Talep konusunun niteliği itibarıyla bölünebilir olduğu durumlarda, sadece bir kısmı da dava yoluyla ileri sürülebilir.” Uygulamada oldukça sık kullanılan kısmi dava, alacağın tamamı aynı hukuki ilişkiden doğmakla birlikte yalnızca bir kısmının talep edilmesi anlamına gelir. Kısmi davanın özelliklerinden kısaca
İş Hukuku’nun temel amacı, çalışma ortamının insanileştirilmesi, işçinin fiziki ve manevi varlığının korunmasıdır. “İşin yapılması sırasında işyerindeki fiziki koşullar nedeniyle işçilerin maruz kalabilecekleri sağlık sorunları ve mesleki risklerin azaltılması ya da ortadan kaldırılması” olarak tanımlanabilecek olan iş sağlığı ve güvenliği kavramını da bu kapsamda düşünmek gerekir. Hukukumuzda, 6331 sayılı
Uluslararası rekabet koşullarının yeni bir aşaması olarak nitelendirilen küreselleşme sürecinde şirketlerin en temel problemlerinden biri, üretim kapasitelerini artırarak rekabet kabiliyetini muhafaza etmektir[1] . Bu durum çoğu zaman, işyeri bünyesinde çalışan işçilerin fazla mesai yapmasıyla sonuçlanmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 41. maddesinde fazla çalışmaya ilişkin esaslar düzenlenmiştir. İş Kanunu’na
