Dünya Sağlık Örgütü tarafından Covid-19 salgını, 12.03.2020 tarihi itibariyle pandemi olarak ilan edilmiştir. Bu tarihten itibaren dünyadaki diğer ülkeler gibi ülkemizde de birçok tedbir alınmış ve yasal düzenlemeler yapılmıştır. Bu tedbirlere bakıldığında, 15.03.2020 tarihinde Koronavirüs Tedbirleri Genelgesi yayımlanarak 81 ilde 149.382 iş yerinin faaliyetlerine geçici
Simsarlık sözleşmesi 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 520–525 maddelerinde düzenlenmiştir. Türk Borçlar Kanunu’nda vekalet ilişkilerinin düzenlendiği dokuzuncu bölümün üçüncü ayrımında düzenlenen simsarlık sözleşmesi maddi fiillere ilişkin olup, vekalet sözleşmesine kıyasla kapsamı daha sınırlıdır. Öyle ki simsarlık sözleşmesinin konusu yalnızca taraflar arasında bir sözleşmenin kurulmasına aracılık
Covid-19 Pandemisinin (Covid-19 P.)[1] özel hukuk sözleşmelerine etkisi; mücbir neden, imkansızlık, aşırı ifa güçlüğü vd. kavramlar ile açıklanmaktadır. Çalışmamızda Covid-19 P.’nin sözleşmelere olan etkilerine genel olarak değineceğiz. Yazımızı mümkün olduğunca kısa tutmak amacıyla, hukukçular tarafından bilindiğini varsaydığımız kavramları açıklamak yerine, tartışmalı konularda düşüncelerimizi açıklayacağız.
Bu çalışmamızdan
13/5/2020 tarihli ve 31126 sayılı Resmî Gazetede, Anayasa Mahkemesinin ilk kez verdiği üç adet[1] Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi (CBK) kararı yayımlandı.
Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin hukuki rejimi ve anayasallık denetimi, konunun Anayasa’daki muğlak düzenleme şeklinden kaynaklanan pek çok soruyu barındırmaktadır. Konuya ilişkin yayınlarda öne çıkan soruların önemli kısmının, Anayasa Mahkemesinin
Ülkemizde, 11.03.2020 tarihinde ilk vakanın görüldüğü Covid-19 salgını sebebiyle, pek çok alanda olduğu gibi, yargılama hukukuna ilişkin olarak da birtakım tedbirlerin alınması ihtiyacı doğmuştur. 26.03.2020 tarihinde Resmî Gazete’de yayınlanan 7226 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un Geçici 1’inci maddesi, salgının yol açacağı
