Anayasa Mahkemesinin kararlarının türleri, bağlayıcılığı ve etkileri, Türkiye’de anayasa yargısının kabul edildiği tarihlerden günümüze tartışılagelen meseleler. Mahkemenin içtihat yoluyla türettiği karar türleri[1] veya karar gerekçelerinin bağlayıcılığı[2] gibi konular, anayasa tarihimizde hayli derin görüş ayrılıklarına neden oldu ve oluyor.
Bu durum, Türkiye’ye özgü değil. Örneğin merkezileşmiş anayasa
Covid-19 olarak adlandırılan küresel salgın ülkelerin hukuk yargılamasını beklenmedik bir şekilde etkilemiş ve ülkeler mahkemelerin hukuk davalarına bakmaya devam edip edemeyeceği sorunuyla başa çıkmaya çalışmıştır. Bu çerçevede iki sorun gündeme gelmiştir: Mahkemeler olağan şekilde davaları görmeye devam edebilecek midir? Bu soruya olumsuz cevap verilecekse hangi davaların nasıl görülmesi gerekecektir?
Bavyera Eyaletine karşı, 2. Bavyera Enfeksiyonlara Karşı Korunma Önlemleri Yönetmeliği’nin (2. BayIfSMV)[1] 2. paragrafının 4. ve 5. fıkralarının yürütmesinin askıya alınması/durdurulması[2] amacıyla geçici tedbir talepli[3] açılan davada, Bavyera Yüksek İdare Mahkemesi tarafından, bahse konu hükümlerin, Anayasa’nın 3. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen “yasa
Tüm Dünyayı etkileyen Kovid-19 salgını sonucu ortaya çıkacak hak kayıplarının engellenmesi amacıyla Ülkemizde, önce Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile bugüne kadar uygulanmayan İcra ve İflâs Kanunu’nun 330’uncu maddesi uygulamaya konulmuş, daha sonra da yargılama ve takip hukukuna ilişkin sürelerin korunması ve
