Koronavirüs (Covid-19) pandemisi nedeniyle; ülkemizde örgün eğitim-öğretime 16 Mart 2020 tarihi itibariyle iki hafta (30 Mart 2020’ye kadar) ara verilmesi kararı[1] alınmış, daha sonra bu ara, Bakanlık kararı ile 30 Nisan 2020’ye kadar, akabinde 31 Mayıs tarihine kadar uzatılmıştır. Yüksek öğretimde dönemin kapanmasına dönük karardan yola
(7226 Sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 2480 Sayılı Yargı Alanındaki Hak Kayıplarının Önlenmesi Amacıyla Getirilen Durma Süresinin Uzatılmasına Dair Cumhurbaşkanı Kararı Özelinde)
Kendisine has özellikleri nedeniyle alelade bir dava türü olarak kabul edilmesi mümkün olmayan konkordato yargılamasında, geçici mühlet başlangıcının karara gün ve saat olarak geçirildiği, keyfiyetin
Dünya Sağlık Örgütü tarafından Covid-19 salgını, 12.03.2020 tarihi itibariyle pandemi olarak ilan edilmiştir. Bu tarihten itibaren dünyadaki diğer ülkeler gibi ülkemizde de birçok tedbir alınmış ve yasal düzenlemeler yapılmıştır. Bu tedbirlere bakıldığında, 15.03.2020 tarihinde Koronavirüs Tedbirleri Genelgesi yayımlanarak 81 ilde 149.382 iş yerinin faaliyetlerine geçici
Covid-19 Pandemisinin (Covid-19 P.)[1] özel hukuk sözleşmelerine etkisi; mücbir neden, imkansızlık, aşırı ifa güçlüğü vd. kavramlar ile açıklanmaktadır. Çalışmamızda Covid-19 P.’nin sözleşmelere olan etkilerine genel olarak değineceğiz. Yazımızı mümkün olduğunca kısa tutmak amacıyla, hukukçular tarafından bilindiğini varsaydığımız kavramları açıklamak yerine, tartışmalı konularda düşüncelerimizi açıklayacağız.
Bu çalışmamızdan
Ülkemizde, 11.03.2020 tarihinde ilk vakanın görüldüğü Covid-19 salgını sebebiyle, pek çok alanda olduğu gibi, yargılama hukukuna ilişkin olarak da birtakım tedbirlerin alınması ihtiyacı doğmuştur. 26.03.2020 tarihinde Resmî Gazete’de yayınlanan 7226 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un Geçici 1’inci maddesi, salgının yol açacağı
