21. yüzyılda, dijitalleşmenin bir sonucu olarak bugün insanlar her gün veri üretmektedirler. Bireyler online platformlardan, internetten, akıllı telefonlardan, bilgisayarlardan yaptıkları her türlü işlemle kişisel verilerini bir şekilde paylaşmaktadırlar ve aslında her gün kitlesel olarak veri oluşturmaktadırlar. Bu veriler arama motorları, sosyal medya siteleri ve benzeri platformlar tarafından toplanmaktadır. İşte bu
Bilindiği üzere, Rekabet Kurulu, Rekabetin Korunması Hakkında Kanun’un kendisine verdiği görevleri yerine getirirken, gerekli gördüğü her türlü bilgiyi tüm kamu kurum ve kuruluşlarından, teşebbüslerden ve teşebbüs birliklerinden isteyebilir. Bu makamlar, teşebbüsler ve teşebbüs birliklerinin yetkilileri istenen bilgileri Kurul’un belirleyeceği süre içinde vermek zorundadır (RKHK m. 14).
Rekabet Kurulu’
Prof. Dr. H. Burak GEMALMAZ[1]
Temel haklarla bir şekilde ilgili olmayan veya temel hakları alakadar etmeyen bir hukuk alanı bulmak neredeyse imkansız. Rekabet hukuku da bu alanlardan birisi. İlk bakışta birbiriyle alakasız gibi görünen rekabet hukuku ile insan hakları hukuku, bireysel başvuru yolu düzleminde birbiriyle kesişebiliyor.
Bu kesişmenin en
Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), 30 Ocak 2020 tarihinde Çin'de ortaya çıkan yeni tip koronavirüs salgınının uluslararası endişelere neden olan bir durum yarattığını ve salgınla ilgili ‘uluslararası halk sağlığı acil durumu’ ilan ettiğini duyurmuştur. Bu virüs, 11 Şubat 2020 tarihinde DSÖ tarafından ‘COVID-19’ olarak isimlendirilmiş ve 11 Mart 2020’
14 Mayıs 2020 tarihli ve 108 sayılı, 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanunda (“Rekabet Kanunu”) Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi 16 Haziran 2020 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulu tarafından kabul edilerek kanunlaşmıştır. Muafiyet değerlendirmesinde Rekabet Kurulu’nun münhasır yetkisinin kaldırılması, yoğunlaşmaların kontrolünde “etkin rekabetin önlenmesi”
