Türk hukukunda mecburi dava arkadaşlığı maddi ve şeklî olmak üzere bir ayrıma tabi tutulmaktadır. Maddi hukuk gereği birden fazla kişinin birlikte dava açması veya dava edilmesi gereken hâllerde maddi mecburi dava arkadaşlığı söz konusu olur. Birden fazla kişinin birlikte dava edilmesini gerektirmekle birlikte maddi hukuktan ileri gelmeyen dava arkadaşlığı
Bu yazıda, “Bilge Umar: Medenî Usûl Hukuku ve İcra İflâs Hukuku Mes’eleleri, İstanbul, Çağlayan Kitapevi, 1963” isimli eserin birinci kısmı aktarılmaktadır. Söz konusu kısmı aktarmadan önce, bu yazıyı hazırlamaya nasıl karar verdiğimi kısaca anlatmak istiyorum:
İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi kütüphanesinde araştırma yaptığım sırada, katalog üzerinden Prof. Dr. Bilge Umar’
Asistan bostanda yetişen kavun değildir
— Bu bölümde konuğum Sn. Prof. Dr. Muhammet Özekes. Hocam, davetimi kabul ettiğiniz için teşekkür ediyorum. Hoş geldiniz.
— Ben teşekkür ediyorum, çok sağ olun.
— Muhammet Hoca ile Ankara’dayız, yüz yüze çekim fırsatımız oldu. Şuradan başlamak istiyorum: Doğum yeriniz Erzurum. Sonra liseyi İzmir’de okuyorsunuz. Ondan
Covid-19 olarak adlandırılan küresel salgın ülkelerin hukuk yargılamasını beklenmedik bir şekilde etkilemiş ve ülkeler mahkemelerin hukuk davalarına bakmaya devam edip edemeyeceği sorunuyla başa çıkmaya çalışmıştır. Bu çerçevede iki sorun gündeme gelmiştir: Mahkemeler olağan şekilde davaları görmeye devam edebilecek midir? Bu soruya olumsuz cevap verilecekse hangi davaların nasıl görülmesi gerekecektir?
Ortaya çıkan salgın sebebiyle adlî hizmetlerin yürütülmesinde bazı tereddüt ve sorunlarla karşılaşılmıştır. Özellikle sürelerin işlemesi, işlemlerin nasıl yapılacağı hakkında hak arama, adalete erişim ve hak kaybı olup olmayacağı konusunda tedirginlik doğmuştur. Böyle hallere ilişkin olarak İcra ve İflâs Kanunu’ndaki düzenleme dışında özel bir hüküm bulunmamaktadır.
