Kiraya verenin, kendisi kiralanana ihtiyaç duyarsa, kiracının tahliyesini talep edebilir. Sadece kendi şahsı değil; eşi, altsoyu, üstsoyu veya kanun gereği bakmakla yükümlü olduğu kişilerin ihtiyaç duyması halinde de kiracının tahliyesi dava edilebilir. Buna “gereksinim (ihtiyaç) nedeniyle tahliye davası” denilmektedir.
Kanunda özel olarak düzenmiş bir dava türüdür. Normal şartlar altında bir
Dünya Sağlık Örgütü tarafından 11 Mart 2020 tarihinde pandemi (bölgeler ve gruplar üstü coğrafi salgın) ilan edilen ve 20 Temmuz 2020 tarihi itibariyle[1] dünya genelinde 14.538.094 kişide görülen toplam 607.358 kişinin ölümüne yol açan yeni tip korona virüs (Covid-19) salgınının gündelik yaşam ve ekonomi üzerindeki
22.4.1926 tarihli ve 818 sayılı Borçlar Kanunu’nu yürürlükten kaldıran ve devrim niteliğinde değişiklikler öngören 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu (TBK)’nun genel olarak yürürlük tarihi, 01.07.2011’dir. Ancak TBK’nın bütün hükümleri aynı tarihte yürürlüğe girememiştir. Nitekim Kanun TBMM tarafından kabul edilip
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu (TBK)’nda kiracı veya kiraya verenin gerçek ya da tüzel kişi olmasına farklı bir sonuç bağlanmadığı gibi, 6570 sayılı mülga Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanun (GKHK)’dan farklı olarak ticari – ticari olmayan kira ayrımı da yapılmamıştır[1]. Ancak 6098 sayılı TBK’nın 4/
11 Mart 2020 tarihinde Dünya Sağlık Örgütü [“WHO”] tarafından pandemi olarak ilan edilen Coronavirus disease 2019 [“Covid-19”] salgınının özel hukuk sözleşmelerinin akıbetini ne ölçüde etkileyeceği hususunda dünya genelinde çok sayıda -hukuki- tartışma ortaya çıkmıştır.
Uyuşmazlıkların büyük bir kısmını kapsayacağı öngörülen kira hukuku sözleşmelerine ilişkin tartışmaların temelini oluşturan hususlar ise bozulan
